1925, samen met zijn zus |
" DE HERINNERING AAN MIJN VADER"
Twee jaar geleden, op de laatste dag van oktober, overleed mijn vader.
Hij werd geboren in 1922.
Het was een bijzondere man met een bijzonder leven.
Hij was mij dierbaar, tot het eind toe helder.
Zijn dood kwam niet geheel onverwacht,
en was voor alle partijen een zekere bevrijding.
en was voor alle partijen een zekere bevrijding.
Dit alles neemt niet weg dat ik hem miste
zeker de eerste maanden.
In dit gemis besefte ik
hoe weinig ik eigenlijk van hem wist.
Zijn generatie was de generatie van het grote zwijgen.
Ik kende maar een heel klein deel van zijn leven,
namelijk dat deel dat ik als dochter innam.
Zelf sprak hij zelden over zijn verleden.
Mijn moeder, die reeds lang geleden gestorven is,
was zo niet nog zwijgzamer.
Op mijn herhaaldelijke vraag hoe hun jeugd was,
was steevast het antwoord,
"ach kind dat is zolang geleden".
Na zijn dood trof ik bij het leeghalen van het huis
tot mijn verbazing 2 meter foto-boeken aan o.a.
over zijn jeugd, de oorlog en de begintijd met mijn moeder.
over zijn jeugd, de oorlog en de begintijd met mijn moeder.
Om meer inzicht te krijgen in zijn leven
en het tijdsbeeld waarin hij leefde,
heb ik besloten
een soort boekje over hem te gaan schrijven
als een familiegeschiedenis,
voor mijzelf, voor mijn kinderen en alles wat daarna volgt.
Maar hoe begin je aan zoiets?
Nu ben ik gelukkig niet de eerste die aan zo'n project begint.
Ik vond het boekje
"Hoe schrijf je een familiegeschiedenis"
"Hoe schrijf je een familiegeschiedenis"
van Marijke Hilhorst
met super bruikbare tips.
Ik ben de foto's gaan filteren en
gaan navragen wie erop staan.
Ik ben een stamboom gaan maken,
want ik miste hele stukken familie.
Internet is een geweldig medium hiervoor.
Via de site van MyHeritage heb ik de stamboom
van mijn vader en mijn moeder
tot zeker 3 generaties terug kunnen maken
tot zeker 3 generaties terug kunnen maken
en ik heb veel verloren en absoluut onbekende
familie teruggevonden( op papier althans).
familie teruggevonden( op papier althans).
Nu, twee jaar later
zijn mijn tranen gedroogd
en heeft het gemis een plaats gekregen.
Mijn zoektocht heeft daar zeker toe bijgedragen.
Ik heb nu een helder en vrij compleet beeld
van het leven van mijn vader.
van het leven van mijn vader.
Het was niet allemaal pleasant wat ik gevonden heb
maar het leven is nu eenmaal niet altijd pleasant.
Het moment breekt aan dat het schrijven kan beginnen.
Het wordt zeker geen dik boekwerk,
ik wil vermoeiende verhalen proberen te voorkomen
het moet wel leesbaar blijven,
met name voor de volgende generaties.
Ik heb me voorgenomen elke week een dagdeel
ik wil vermoeiende verhalen proberen te voorkomen
het moet wel leesbaar blijven,
met name voor de volgende generaties.
Ik heb me voorgenomen elke week een dagdeel
een afspraak met mezelf te maken
om 2 uur te schrijven, foto's te scannen,
er mee bezig te zijn.
er mee bezig te zijn.
Ik hoef het leven van mijn vader niet over te doen,
maar ik wil wel aan mijn kinderen en kleinkinderen
vertellen, vanuit mijn perceptie,
hoe mijn vader het leven heeft geleefd.
vertellen, vanuit mijn perceptie,
hoe mijn vader het leven heeft geleefd.
ik wens jullie een mooi weekend..
dat is veel werk dat weet ik uit ervaring oude foto's inscannen heb ik gedaan en dan afdrukken bij webprint in een fotoboek kleine foto's kun je dan ook groter maken en dan zie je vaak nog weer meer details heel veel succes ermee hoop er nog eens weer wat over te lezen op je blog
BeantwoordenVerwijderenohhhhh wat geweldig dat je dat gaat doen....
BeantwoordenVerwijderenknap hoor,
mijn moeder was van 1920 en die vertelde wel heel veel, er zijn eigenlijk geen vragen... buiten dat je haar mist.. maar dat zal altijd wel zo blijven denk ik ...
er zullen wel heel veel dingen naar boven komen,
dikke knuffel manon
Geweldig Manon... helemaal mooi waar je mee bezig bent! En ook helemaal mijn eigen ding ;o) Ook ik ben al jaren bezig met onze familiegeschiedenis. Dat valt niet altijd mee. Soms zit de klad er in, soms wil ik even niet meer. Dan heb ik er genoeg van, dat gewroet, die pijn die opgerakeld wordt... Maar toch ben ik er van overtuigd dat de verhalen van hen, die je voorgingen en waar je zoveel van hield, verteld en gekoesterd mogen worden. Zeker ook voor het nageslacht! Veel succes en vooral inzicht gewenst!
BeantwoordenVerwijderenHoe bijzonder (en fijn!) dat je die fotoboeken hebt gevonden! Het lijkt me heel prettig maar ook pittig om nu pas allemaal 'dingen' uit te vinden. Mijn ouders zijn allebei veel te vroeg gestorven ( 9 en 10 jaar geleden) maar ik heb het geluk dat ik ze door en door ken(de). Wat ik wel lastig vind is dat ik ze niks meer kan vragen over mijn kindertijd nu ik zelf een dochter heb. Heel veel succes én sterkte met alles!
BeantwoordenVerwijderenWat mooi en ook goed dat je met jezelf de afspraak maakt om er een dagdeel per week mee bezig te zijn. Zo onderneem ik ook tegenwoordig dingen die ik wil doen. Dan blijft het te behappen en blijf je er toch verbonden mee. Ja..de generatie van het grote zwijgen...herkenbaar. Ik wens je een fijn weekend! Lieve groet Petra
BeantwoordenVerwijderenWaw... dat is goed. Ik heb zelf mijn moeder verloren, nu bijna 5 jaar geleden, ze was slechts 53j. Dus ik begrijp dat je iets nodig had om zo'n groot verdriet te verwerken. En dat heb je dan op een prachtige manier ingevuld. Héél mooi gebaar en zeker heel fijn voor de volgende generaties.
BeantwoordenVerwijderenDat verdriet kan je er niet helemaal mee wegwerken, maar het zal inderdaad meer draagbaar geworden zijn.
Petje af en nog veel succes ermee!
Wat een mooi idee,dat boek. Toen ik "Ánna,Hanna en Johanna"van Marianne Fredriksson las,wilde ik ,dat er ook brieven of dagboeken van mijn moeder en vader waren. Gelukkig zijn er veel oude foto's. En heb ik als kind veel gevraagd. Naar spelletjes,vriendjes en de schooltijd uit hun jeugd. Hoe hun verkering begon. Heerlijk vond ik die verhalen.
BeantwoordenVerwijderenWat lijkt me dat super interessant voor je om te doen; steeds weer nieuwe ontdekkingen te doen en soms een berg melancholie op je pad. Mooi dat je het doet en er een boek over schrijft.
BeantwoordenVerwijderenWat bijzonder!
BeantwoordenVerwijderenDe foto's zijn prachtig.
Succes bij dit speciale project!
Groetjes,
Akkelien
Heel erg mooi,Manon.
BeantwoordenVerwijderenEn het lijkt me fijn,om al
deze ontdekkingen te doen,zodat je
een duidelijker beeld van je vader krijgt,
waar hij altijd over gezwegen heeft.
Groetjes Ans
Wat mooi dat je zo zelf iets kunt afsluiten maar tegelijkertijd een begin maakt voor je kinderen, kleinkinderen etc. Veel succes nog.
BeantwoordenVerwijderenFijn weekend.
Wat een vondst die stapel fotoboeken. Prachtig! Wat een ontzettend leuk blogbericht is dit. Zelf ben ik ook vaak bezig met genealogie. Waarschijnlijk ten overvloede maar weet je dat er ook een krantenarchief is en je bij de gemeentes zelf ook veel informatie kan vinden (incl. scans) Succes met het schrijven van je boek.
BeantwoordenVerwijderenWat knap! En een heel bijzondere manier van verwerking. Zijn verhaal blijft zo bewaard. Prachtige foto's trouwens...
BeantwoordenVerwijderenLieve groetjes,
Sandra
Wat leuk zo'n stapel foto boeken.
BeantwoordenVerwijderenEn wat een leuk idee.
gr. Anita
Fijn hoor mam, ben heel benieuwd ernaar en knap dat je het zo doet !
BeantwoordenVerwijderenDat is een kostbare vondst en een mooie weg om te gaan. Ik vind oude foto's en familiegeschiedenissen heel interessant.
BeantwoordenVerwijderenWat mooi dat je dit hebt gedaan! Als ik meer tijd had, deed ik het ook. Ik voel met je mee... Mijn vader was van '23 en overleed anderhalf jaar geleden. Mijn moeder al 35 jaar eerder. Ik weet ook niet zo heel veel van hun verleden, mijn zus weet wel meer. Ik maakte ook een stamboom, via dezelfde site en daar ben ik wel heel ver mee gekomen. Maar een boekje schrijven lijkt me geweldig! Zo te lezen zijn je kinderen trots op je... En terecht!
BeantwoordenVerwijderenOh manon, wat veel foto's! Wat een werk maar wel leuk....je eigen geschiedenis is het. Ik ben ook bezig met het maken van een foto/ familieboek en ik besef nu pas wat ik eigenlijk had willen weten van mijn opa's en oma's....
BeantwoordenVerwijderenGrappig genoeg verscheen voorheen alles van Den helder en omstreken in de krant en is het digitaal terug te vinden tot 1946 (daarna moet je ergens in een bieb gaan zitten).
Dit blogje doet mij beseffen eigenlijk dat ik ook nog wel wat vragen heb aan mijn ouders...eigenlijk niet verkeerd om dat op te schrijven hoe sommige dingen gegaan zijn, en in welk tijdsbestek. Bijzonder dat je zoveel foto`s heb hoor! Dat zie je niet vaak. IK wens je heel veel sterkte met het schrijven en het verwoorden van je familiegeschiedenis.
BeantwoordenVerwijderen