Ik hoor jullie al roepen... ah wat mooi.
En dat is het ook, het is en blijft bijzonder.
Hertenkampje...? nou nee.
Ruim een week liep ik met de hond terug na een wandeling
en daar stonden ze, achter in de tuin.
Niet bang, niet schrikachtig.
Ik had ze niet eens opgemerkt.
Het was dat de hond begon te trekken,
wat ze eigenlijk nooit doet.
Die heb ik maar even binnen gezet en mijn fototoestel gepakt.
Ze stonden er gewoon nog, stokstijf.
Ik kon redelijk dichtbij naderen.
Op hun koppen zie je hoe de de geweien weer beginnen te groeien.
Gisteren zag ik ze weer staan, in de tuin van de buren,
dan zie je hoe snel die geweien groeien
Het zijn heren van ruim 8 a 10 jaar schat ik.
Met een behoorlijk vraatzucht.
Want de nacht daarvoor hadden zij of hun collega's
de spaarzame planten in de tuin te " grazen" genomen.
Ik had een hosta en de malva tegen de muur mist ook de nodige bladeren,
die krijgt een zware start.
Gelukkig staat mijn bloemen- en kruidentuin achter
een 2 meter hoog hek en de groenten in de kas.
En ach.. als ze je zo onschuldige aankijken, dan kan je toch niet boos worden.
fijn week...
