Weet jij de weg?
Deze vraag stelde mijn dochter dikwijls toen ze nog klein was.
Met een zekere verbazing en bewondering in haar stemmetje,
dat grote mensen zomaar de weg wisten.
Ik moest er aan terugdenken toen ik dit weekend op mijn
ochtendwandendeling door de dikke mist liep.
Zeevlam, noemen we dat hier.
Deze vaak hardnekkige zeemist wordt zo genoemd,
omdat zeelieden vroeger dachten
dat er brand op zee was.
Voor de kustbewoners een bekend en irritant verschijnsel.
Elk voorjaar hebben we het opnieuw,
elk jaar baal je er weer van.
Het is dat ik elke boom, struik en grasspriet ken hier in het gebied,
want je zou compleet gedesorienteerd raken.
Op het open veld is het zicht niet meer dan 10 meter.
De natuur is verstild,
in de verte hoor je de misthorens op zee.
Normaal gesproken is de vuurtoren een veilig baken ,
maar ook daar is geen spoor van te bekennen.
En terwijl de rest van Nederland zit te puffen en misschien
wat natte voeten heeft, komt de themometer hier
( al een week)
niet boven de 16 graden.
Ik wil jullie bedanken voor alle lieve berichtjes naar aanleiding
van de geboorte van Lotte.
Met moeder en kind gaat het uitstekend.
Lotte is mijn vierde kleindochter.
Het worden veel elfenjurkjes, gegiechel en
roze haakwerkjes.
Ik wens jullie een prettige en zonnige week...
