MEMORIES

1925, samen met zijn zus 

" DE HERINNERING AAN MIJN VADER" 

Twee jaar geleden, op de laatste dag van oktober, overleed mijn vader.

Hij werd geboren in 1922.

Het was een bijzondere man met een bijzonder leven.

Hij was mij dierbaar, tot het eind toe helder.

Zijn dood kwam niet geheel onverwacht, 
 en was voor alle partijen een zekere bevrijding.

Dit alles neemt niet weg dat ik hem miste
zeker de eerste maanden.
 In dit gemis besefte ik 

hoe weinig ik eigenlijk van hem wist.

Zijn generatie was de generatie van het grote zwijgen.

Ik kende maar een heel klein deel van zijn leven,

namelijk dat deel dat ik als dochter innam.

Zelf sprak hij zelden over zijn verleden.

Mijn moeder, die reeds lang geleden gestorven is, 

was zo niet nog zwijgzamer.

Op mijn herhaaldelijke vraag hoe hun jeugd was, 

was steevast het antwoord, 

"ach kind dat is zolang geleden".

Na zijn dood trof ik bij het leeghalen van het huis

tot mijn verbazing 2 meter foto-boeken aan o.a.
 over zijn jeugd, de oorlog en de begintijd met mijn moeder.

Om meer inzicht te krijgen in zijn leven

en het tijdsbeeld waarin hij leefde,

 heb ik besloten

een soort boekje over hem te gaan schrijven

als een familiegeschiedenis, 

voor mijzelf, voor mijn kinderen en alles wat daarna volgt.

Maar hoe begin je aan zoiets?

Nu ben ik gelukkig niet de eerste die aan zo'n project begint.

Ik vond het boekje 
"Hoe schrijf je een familiegeschiedenis"

van Marijke Hilhorst

met super bruikbare tips.

Ik ben de foto's gaan filteren en 

gaan navragen wie erop staan.

Ik ben een stamboom gaan maken, 

want ik miste hele stukken familie.

Internet is een geweldig medium hiervoor.

Via de site van MyHeritage heb ik de stamboom 

van mijn vader en mijn moeder 
tot zeker 3 generaties terug kunnen maken

en ik heb veel verloren en absoluut onbekende
familie teruggevonden( op papier althans).

trouwdag 1947

Nu, twee jaar later
zijn mijn tranen gedroogd 
en heeft het gemis een plaats gekregen.
Mijn zoektocht heeft daar zeker toe bijgedragen.

Ik heb nu een helder en vrij compleet beeld
van het leven van mijn vader.

Het was niet allemaal pleasant wat ik gevonden heb

maar het leven is nu eenmaal niet altijd pleasant.

 Het moment breekt aan dat het schrijven kan beginnen.

Het wordt zeker geen dik boekwerk,
ik wil vermoeiende verhalen proberen te voorkomen
het moet wel leesbaar blijven,
met name voor de volgende generaties.
Ik heb me voorgenomen elke week een dagdeel 

een afspraak met mezelf te maken 

om 2 uur te schrijven, foto's te scannen, 
er mee bezig te zijn.

Ik hoef het leven van mijn vader niet over te doen,

maar ik wil wel aan mijn kinderen en kleinkinderen
vertellen, vanuit mijn perceptie,
hoe mijn vader het leven heeft geleefd.

1942

ik wens jullie een mooi weekend..