In het NRC van een week of wat geleden
stond een stuk over: wie schrijft er nog ?
we appen ons suf, maar wie heeft er nog een lekker
schrijvende pen? en een mooi handschrift?
Volgens mij is vooral het brieven-schrijven
een uitstervende bezigheid.
een uitstervende bezigheid.
En wat is dat jammer.
Want een handgeschreven brief heeft een charme
die niet vervangen kan worden door de elektronica,
alle gemak daarvan ten spijt.
Ik heb de indruk dat het briefschrijven
wel heel voorzichtig wat begint terug te komen.
En dit niet ten onrechte.
Handgeschreven brieven hebben voor mij iets magisch
zowel om te krijgen als om te schrijven.
Ze hebben een tijdloos en persoonlijk gevoel,
iets wat je bij een email absoluut mist.
Het handschrift, papiersoort, de kleur van de inkt
eventueel de geur, krabbeltjes erbij,
dit alles maakt het zo uniek.
Ik gebruik de email dan ook alleen om snel
een boodschap door te geven,
zowel zakelijk als prive
of om wat foto's te delen,
maar in een brief leg ik meer, meer mijn ziel.
Ik trek me terug, met een kaarsje aan
rustgevend muziekje, lekkere kop thee
met wat mooie spulletjes om me heen
en verlies me in wat ik te schrijven heb.
Als ik een brief ontvang, dan koester ik die
bewaar ik hem vaak, denk er langer over na.
En met wie correspondeer ik dan zoal.
Nee niet mijn naaste vriendinnen,
hen bel ik.
Mijn familie woont in Engeland.
Daar is de "schijf" cultuur nog volop aanwezig.
regelmatig krijg ik een ansichtkaart,
met daarin een aantal velletjes
omdat het niet allemaal op het kaartje paste.
Vaak pareltjes, vol prachtig Engels proza
al gaat het vaak om dagelijkse huis-tuin en
keuken onderwerpen.
Maar soms zijn het ook diepere gedachtes,
overpeinzingen die anders niet aan mij zouden zijn toevertrouwd.
Vooral met mijn jongste nichtje heb ik
al jaren een bijzonder "schrijf" band.
Van mijn ouders heb ik ongetwijfeld deze
voorliefde meegekregen,
mijn moeder hield hele reisdagboeken bij
ik heb er nog een aantal.
Niet om te lezen, maar wel dierbaar.
Mijn vader had mooie pennetjes, briefopeners en zo.
Ik vond zijn briefopener in de vorm van een kruis
beetje eng ding, maar ik weet niet beter dan dat die op
zijn bureau lag. Geen idee hoe hij eraan kwam
maar hij gebruikte hem dagelijks.
Ook het kristallen pennenbakje en de donkerblauwe
press-papier komen nog van hem.
Zelf verzamel ik van alles op dit gebied.
Er is nog heel mooi briefpapier te krijgen bij zaken als
Buiten de Lijntjes, Een Nieuw Avontuur
of Damen in Den Haag.
Zelf schrijf ik graag op het briefpapier van
" le typographe", is heerlijk papier voor
schrijven met een vulpen en
ze hebben van die mooie logo's,
met vliegjes of meikevers.
Ook notitiesboekjes hebben op mij een onweerstaanbare
aantrekkingskracht, als ik een mooie zie, dan moet ik die hebben.
Ik heb hele stapels, meer dan ik in mijn leven nog volkrijg,
maar aan elk boekje kleeft een herinnering.
Van mooie inkt en pennetjes kan ik intens genieten
maar ik heb mijn voorkeuren,
ik schrijf altijd met een vulpen, momenteel
met de allerdunste Lamy en met inkt van Edelstein,
prachtig.
De briefopener met de centimeter erop komt van de Hema.
Kortom ik hoop dat ik jullie ook
een beetje enthousiast heb kunnen maken
om gewoon eens een brief te gaan schrijven.
fijne week.....
die niet vervangen kan worden door de elektronica,
alle gemak daarvan ten spijt.
Ik heb de indruk dat het briefschrijven
wel heel voorzichtig wat begint terug te komen.
En dit niet ten onrechte.
Handgeschreven brieven hebben voor mij iets magisch
zowel om te krijgen als om te schrijven.
Ze hebben een tijdloos en persoonlijk gevoel,
iets wat je bij een email absoluut mist.
Het handschrift, papiersoort, de kleur van de inkt
eventueel de geur, krabbeltjes erbij,
dit alles maakt het zo uniek.
Ik gebruik de email dan ook alleen om snel
een boodschap door te geven,
zowel zakelijk als prive
of om wat foto's te delen,
maar in een brief leg ik meer, meer mijn ziel.
Ik trek me terug, met een kaarsje aan
rustgevend muziekje, lekkere kop thee
met wat mooie spulletjes om me heen
en verlies me in wat ik te schrijven heb.
Als ik een brief ontvang, dan koester ik die
bewaar ik hem vaak, denk er langer over na.
En met wie correspondeer ik dan zoal.
Nee niet mijn naaste vriendinnen,
hen bel ik.
Mijn familie woont in Engeland.
Daar is de "schijf" cultuur nog volop aanwezig.
regelmatig krijg ik een ansichtkaart,
met daarin een aantal velletjes
omdat het niet allemaal op het kaartje paste.
Vaak pareltjes, vol prachtig Engels proza
al gaat het vaak om dagelijkse huis-tuin en
keuken onderwerpen.
Maar soms zijn het ook diepere gedachtes,
overpeinzingen die anders niet aan mij zouden zijn toevertrouwd.
Vooral met mijn jongste nichtje heb ik
al jaren een bijzonder "schrijf" band.
Van mijn ouders heb ik ongetwijfeld deze
voorliefde meegekregen,
mijn moeder hield hele reisdagboeken bij
ik heb er nog een aantal.
Niet om te lezen, maar wel dierbaar.
Mijn vader had mooie pennetjes, briefopeners en zo.
Ik vond zijn briefopener in de vorm van een kruis
beetje eng ding, maar ik weet niet beter dan dat die op
zijn bureau lag. Geen idee hoe hij eraan kwam
maar hij gebruikte hem dagelijks.
Ook het kristallen pennenbakje en de donkerblauwe
press-papier komen nog van hem.
Zelf verzamel ik van alles op dit gebied.
Er is nog heel mooi briefpapier te krijgen bij zaken als
Buiten de Lijntjes, Een Nieuw Avontuur
of Damen in Den Haag.
Zelf schrijf ik graag op het briefpapier van
" le typographe", is heerlijk papier voor
schrijven met een vulpen en
ze hebben van die mooie logo's,
met vliegjes of meikevers.
Ook notitiesboekjes hebben op mij een onweerstaanbare
aantrekkingskracht, als ik een mooie zie, dan moet ik die hebben.
Ik heb hele stapels, meer dan ik in mijn leven nog volkrijg,
maar aan elk boekje kleeft een herinnering.
Van mooie inkt en pennetjes kan ik intens genieten
maar ik heb mijn voorkeuren,
ik schrijf altijd met een vulpen, momenteel
met de allerdunste Lamy en met inkt van Edelstein,
prachtig.
De briefopener met de centimeter erop komt van de Hema.
Kortom ik hoop dat ik jullie ook
een beetje enthousiast heb kunnen maken
om gewoon eens een brief te gaan schrijven.
fijne week.....
