Sommigen vinden het lastig om in januari
de moed erin te houden:
January Blues , zoals dat heet.
Zelf ben ik er niet zo gevoelig voor
misschien om ik toegeef of kan toegeven
aan het ritme van de natuur.
Veel naar buiten, kijken of daar in alle
grauwheid nog wat moois te beleven valt.
Elke ochtend ,weer of geen weer, op stap
met Trix en alle hondjes begroeten.
Zij hebben zeker geen last van wind en regen.
met Trix en alle hondjes begroeten.
Zij hebben zeker geen last van wind en regen.
Een prachtige uitgebloeide hortensiabloem,
ganzen die bij honderden tegelijk op
de akker van de boer landen.
Blij zal de man er niet van worden
maar het is wel een magnifiek gezicht
en een oorverdovend lawaai.
en een oorverdovend lawaai.
Ik heb bij Julia Hodgson( klik ) een sjaal
gekocht die zij zelf heeft geweven
naar de kleuren van het eiland Skye
werkelijk een plaatje van warme merino wol.
Als ik hem omsla voel ik mij letterlijk en
figuurlijk verwarmd.
Als ik hem omsla voel ik mij letterlijk en
figuurlijk verwarmd.
Wordt het buiten te heftig dan
doet een warme appeltaart wonderen
en zit ik mijn tuinboeken
door te bladeren voor inspiratie
het komende voorjaar.
Een nieuw kleinkind vraagt om een eigen beer,
zo ben ik dit keer een beer met roze jurk
aan het maken naar het patroon
van Little Cotton Rabbits (klik).
January Blues , nee ik heb er geen last van
maar mocht ik even melancholiek zijn
dan kijk ik naar buiten
naar de prachtige witte helleborissen
die ik van vriendinnen heb gekregen.
ik wens jullie een opgewekte week...