Regelmatig wordt mij gevraagd
hoe ik aan mijn onderwerpen voor mijn blog kom.
Ik heb een opschrijfboekje
Daarin ben ik niet de enige, zo weet ik.
Dat ligt op mijn buro en is op zich al
een bron van inspiratie.
Soms is er zoveel dat het lastig
is om keuzes te maken,
vaak gaat het vanzelf, al schrijvende
of bij de keuze uit alle foto's.
Zo ook nu.
Bijna iedere ochtend zit ik op mijn bankje bij de kas.
Voordat de dag begint, met een kopje thee
overdenk ik wat de afgelopen dagen
mij gebracht hebben,
wat de nieuwe dag me zal gaan brengen
en niet onbelangrijk,
laat ik de dag komen zoals die gaat
of heb ik nog speciale wensen.
Mijn vader zaliger was een mindfull mens.
Hij kon leven met de dag, keek weinig achteruit,
aan bespiegelingen deed hij niet
en de toekomst ging niet verder dan een dag of wat.
Maar hij wilde wel alles halen uit de dag zelf,
hij zat voor die dag vol plannen.
En al kwamen ze niet of nooit allemaal uit,
de dag daarna begon hij weer
opnieuw aan de dag.
opnieuw aan de dag.
Ik probeer in die geest te leven, niet makkelijk
voor iemand die anders in elkaar zit
maar de poging bevalt goed.
Het bankje waarop ik zit brengt me rust
en wellicht niet zonder reden.
Toen we jaren geleden hier kwamen wonen
kregen we op een dag bezoek van een
buurtbewoner. Wij lieten hem uitgebreid
het mooi gerenoveerde huis zien.
Hij keek rond, humde wat en
zeeg uiteindelijk neer op het
oude bankje dat vastzat aan de schuur
het mooi gerenoveerde huis zien.
Hij keek rond, humde wat en
zeeg uiteindelijk neer op het
oude bankje dat vastzat aan de schuur
bij de oude boomgaard.
Hier, zei hij, hier zou ik nou uren kunnen zitten
dit is zo'n oude plaats, er gaat zoveel rust vanuit.
Dat oude bankje is allang vergaan en vervangen
door een nieuwe, maar de plaats is nog dezelfde.
Naast de houten kas, tegen de schuur
Naast de houten kas, tegen de schuur
uitkijkend op fruitbomen
vol appels, peren en pruimen.
Waar dagelijks een aanval op wordt gedaan
door mijn liefhebbende herten.
Bomen die het nu zwaar hebben
gehad door de droogte
gehad door de droogte
maar zo oud zijn dat ze het waarschijnlijk
ook wel weer zullen gaan redden.
Zij leven met de dag en elke dag opnieuw
krijgen ze water uit de oude bron
en zo herhaal de geschiedenis zich
van dit oude bankje.
Geniet van deze dag, haal er alles uit
morgen weer een nieuwe dag...