De laatste tijd heb ik er vaak over na lopen denken
wat voorjaar eigenlijk voor mij betekent.
Het is zo'n optimistisch seizoen en ben gaan herkennen,
zelfs naar gaan uitkijken, naar de energie, die ik
rond deze tijd van het jaar altijd krijg.
Het is waarschijnlijk de combinatie van de lichtere avonden
- die een enorme invloed hebben op mijn humeur -
en het langzaam wakker worden van alles buiten
de vier muren van ons huis.
Ik bezie alles wat gedaan moet worden,
opgeruimd, opgeknapt, schoongemaakt,
zou moeten worden.
Ik maak lijstjes op papier en in mijn hoofd
en ga aan de slag, er is geen gejaagdheid
of onrust, meer een verlangen om bezig te zijn.
Terrassen gespoten, onkruid wieden
bramen te lijf, potten opnieuw vullen.
De kas opruimen en zaaien, veel zaaien.
Gestaag ga ik verder en geniet
van alles om me heen.
Het jonge groen, de bloesem, de jonge dieren
en de zuivere frisse geur van het voorjaar.
Het is alsof er een grauwsluier verdwijnt.
Ook binnen moet er aan gaan geloven.
Kasten worden nagekeken en uitgemest,
planten worden omgepot, boekenkast opgeruimd.
Dozen met oude niet meer gebruikte en
kapotte spullen verlaten het huis.
Het voelt lichter, ruimer, zoals de lichte
kleur groen van de natuur.
'S avonds maak ik pannenkoekjes gevuld
met kaassaus , champignons en ham
en daarna ga ik verder aan mijn nieuwe verslaving
" Doekjes Haken", wie heeft het bedacht,
een perfect boekje, met goede patronen
heerlijk overzichtelijk en uitermate geschikt
om van mijn vele restjes katoen af te komen.
Voor het slapen gaan herlees ik mijn oude Engelse
literatuur, zoals "a closed eye"
van Anita Brookner
om weer tot rust te komen
en bij te tanken voor de volgende dag.
Ik voel me als de varens in mijn tuin :
het lijkt wel of de energie van het voorjaar
zich langzaamaan ook in mij ontrolt.
Herkenbaar?
ik wens jullie een prachtige week......
