Ruim een week geleden was ik in Londen naar de verjaardag van mijn 97 jarige tante.
Het is altijd een feestje om er heen te gaan. Het was gastvrij, warm en hartelijk. Mijn tante genoot van iedereen om zich heen, er werd veel gelachen en gegeten.
Er gaat niets boven een Sunday roast (al was het dit keer op zaterdag) met veel stuffing en aardappeltjes uit de oven.
Bij de koffie was een verrukkelijke Zweedse cake.
In deze tijd van het jaar is Engeland op zijn mooist. Dan staan hele velden met bluebells in bloei, tuinen en parken lichten helblauw op. Bij ons bekend als boshyacint, die we niet veel zien in Nederland, jammer want het is een prachtige plant die ook nog eens heerlijk ruikt.
De Engelsen zijn beroemd om hun tuinen, ze hebben er, lijkt wel, een natuurlijke aanleg voor te hebben. Mijn familie doet daar niet voor onder. Een simpele stadstuin is omgetoverd tot een waar paradijsje.
Terwijl ik mij even uit het feestgedruis had terug getrokken en heerlijk op een bankje in de tuin in het zonnetje zat, genoot ik van de blauwe lucht, de witte kersenbloesem en de zoete geur van de bluebells.
Bij zo'n bezoek hoort ook altijd een cultureel element. Samen met mijn neef ben ik naar het graf geweest van Sir Richard Francis Burton, nee niet de Hollywood-acteur, maar de beroemde ontdekkingsreiziger ( 1821-1890).
Zijn Tent-Tombe staat op een rustig begraafplaatsje van de St Mary Magdalen's Church in Mortlake, waar hij samen met zijn vrouw begraven ligt. Via een ruitje aan de achterkant kan je naar binnen kijken.
Over zijn leven is een mooie biografie geschreven, The Devil Drives. Niet vertaald in het Nederlands, maar wel een aanrader.
Ik kijk terug op een heerlijk weekend en hoop snel weer te gaan.
Ik wens jullie een fijne dag en een mooie Hemelvaart.....
