Februari mag dan de kortste maand van het jaar zijn maar voor mij lijkt het wel of de tijd veel langzamer gaat dan in iedere andere maand.
Om de waarheid te zeggen, ik word moe van het grijze druilerige natte weer. Ik kijk uit naar het gevoel dat de dagen weer gaan lengen en er meer kleur komt in de nauur.
Toegegeven dat de natuur prachtig was in de dagen dat er sneeuw lag en geweldige plaatjes opleverde, maar nu lijkt alles in monochrome.
Nee, deze maand is niet mijn sterkste kant. Vaak wat moe en verkouden, al doe ik er alles aan om op peil te blijven.
Ik maak elke dag een stevige wandeling, weer of geen weer. We hebben hier thuis de uitdrukking: als je nat wordt tijdens de wandeling , ligt dat niet aan het weer, maar aan je kleding.
Gelukkig is die kleding er. Voor wie op zoek is, kijk eens bij Seasalt Cornwall, want de Engelsen zijn als geen ander gespecialiseerd in waterdichte kleding.
Als een heuse eskimo ga ik op stap, maar droog en warm blijf ik wel.
Verder neem ik extra vitamine D3 en een multivitamine pil, let op voeding en genoeg water drinken. Voor ik verder ga, weten jullie dat er een app is waar je op kan zien hoeveel water jij per dag dient te drinken en waarop je kan bijhouden hoeveel je drinkt ? ( My Water / mijn water balans van apple).
Schokkend. Ik dacht dat ik genoeg dronk, maar ik zat op de helft. Dus ben ik daar nu heel bewust mee bezig.
In de weekenden bak ik graag en bij voorkeur iets gezonds. Zo bakte ik laatst het rogge en lijnzaad brood uit het winterkookboek van Nigel Slater. Zwaar, smaakvol en makkelijk te maken. Kneden komt er niet bij aan te pas. Verrukkelijk met gerookte zalm en een bietensalade.
In de donkere avonden zit ik te borduren of te lezen.
Momenteel lees ik een fantastisch boek, " het ZoutPad" van Raynor Winn. Het heeft me vanaf de eerste bladzijde gegrepen. In Trouw heeft onlangs een goede recensie van dit boek gestaan, echt een aanrader.
Ondertussen ben ik op jacht naar de eerste tekenen van de lente. De sneeuwklokjes die nu volop bloeien, de winterakoniet, blauwe druifjes. De helleborus die ondanks de teer lijkende bloemetjes, storm en sneeuw lijken te trotseren.
Nee mijn maand wordt het niet, maar nu het weer een beetje opknapt, zie ik toch echt sprankjes hoop naar de lente..
